ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2024
Αγαπητοί φίλοι του ΙΜΕΘΑ,
Με χαρά σας προσκαλούμε στο 12ο Πανελλήνιο Συνέδριο του ΙΜΕΘΑ το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 17-19 Οκτωβρίου 2024 στην όμορφη πόλη του Βόλου – στο Ξενοδοχείο DOMOTEL XENIA. Μεταξύ των βασικών στόχων του συνεδρίου είναι να έρθουν κοντά ιατροί διαφόρων ειδικοτήτων που ασχολούνται με την πρόληψη και αντιμετώπιση θρομβοεμβολικών νοσημάτων και των διαταραχών της πήξης.
Στα πλαίσια του 12ου Πανελληνίου Συνεδρίου το ΙΜΕΘΑ διοργανώνει, παράλληλα με τις εργασίες του, το 2ο Κλινικό Φροντιστήριο για τη Θρόμβωση και την Αντιθρομβωτική αγωγή για τους Ιατρούς τους Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Το Σάββατο 19 Οκτωβρίου προσκαλούμε τους Ιατρούς της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σε ένα εντατικό φροντιστήριο με στόχο την ορθολογική χρήση των αντιθρομβωτικών φαρμάκων στη στεφανιαία νόσο, τα ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια, την κολπική μαρμαρυγή, την περιφερική αγγειακή νόσο και την φλεβική θρομβοεμβολική νόσο, καθώς επίσης και τη διαχείριση αυτών κατά την περιεπεμβατική περίοδο.
Το πρόγραμμα του 12ου Πανελληνίου Συνεδρίου και του 2ου Κλινικού Φροντιστηρίου για τους Ιατρούς τους Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Περισσότερες πληροφορίες για το ΙΜΕΘΑ και το 12ο Πανελλήνιο Συνέδριο Θρόμβωσης – Αντιθρομβωτικής Αγωγής μπορείτε να βρείτε στο www.imetha.gr
To Πρόγραμμα του 12ου Πανελληνίου Συνεδρίου και του 2ου Κλινικού Φροντιστηρίου για τους Ιατρούς της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το 12ο Πανελλήνιο Συνέδριο Θρόμβωσης – Αντιθρομβωτικής Αγωγής μπορείτε να βρείτε εδώ.
Στο ενημερωτικό δελτίο του ΙΜΕΘΑ, συνοψίζονται όπως κάθε μήνα οι σημαντικότερες μελέτες και στον τομέα της θρόμβωσης και της αντιθρομβωτικής αγωγής.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ
Η χορήγηση asundexian σε δόση 50 mg ημερησίως συσχετίστηκε με υψηλότερη συχνότητα ΑΕΕ/ συστηματικής εμβολής σε σχέση με την τυπική δόση apixaban μεταξύ ασθενών με κολπική μαρμαρυγή υψηλού κινδύνου για ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.
(Asundexian versus Apixaban in Patients with Atrial Fibrillation
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2407105 )
Σε αυτήν τη διπλή τυφλή μελέτη φάσης ΙΙΙ, 14.810 ασθενείς υψηλού κινδύνου με κολπική μαρμαρυγή τυχαιοποιήθηκαν σε αναλογία 1:1 να λάβουν asundexian σε δόση 50 mg ημερησίως ή τυπική δόση apixaban. Η πρωτογενής έκβαση αποτελεσματικότητας ήταν να προσδιοριστεί εάν το asundexian δεν είναι κατώτερο από το apixaban στην πρόληψη του ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου (ΑΕΕ) ή της συστηματικής εμβολής. Η πρωτογενής έκβαση ασφάλειας ήταν να προσδιοριστεί εάν το asundexian είναι ανώτερο από το apixaban όσον αφορά τα μείζονα αιμορραγικά συμβάντα. Η μέση (±SD) ηλικία των ασθενών ήταν 73,9±7,7 έτη, το 35,2% ήταν γυναίκες, το 18,6% είχε χρόνια νεφρική νόσο, το 18,2% είχε προηγούμενο ισχαιμικό ή παροδικό εγκεφαλικό επεισόδιο, το 16,8% είχε λάβει από του στόματος αντιπηκτικά για έως 6 εβδομάδες και η μέση βαθμολογία CHA2DS2-VASc (εύρος: 0-9, με υψηλότερες βαθμολογίες να υποδεικνύουν μεγαλύτερο κίνδυνο ΑΕΕ) ήταν 4,3±1,3. Η μελέτη σταμάτησε πρόωρα κατόπιν σύστασης της ανεξάρτητης επιτροπής παρακολούθησης δεδομένων. Παρατηρήθηκε ισχαιμικό ΑΕΕ/συστηματική εμβολή σε 98 ασθενείς που έλαβαν asundexian (1,3%) και σε 26 ασθενείς που έλαβαν apixaban (0,4%) (HR: 3,79 95% CI: 2,46- 5,83), ενώ παρατηρήθηκε μείζονα αιμορραγία σε 17 ασθενείς που έλαβαν asundexian (0,2%) και σε 53 ασθενείς που έλαβαν apixaban (0,7%) (HR: 0,32, 95% CI: 0,18-0,55). Η συχνότητα εμφάνισης οποιασδήποτε ανεπιθύμητης ενέργειας ήταν παρόμοια στις δύο υποομάδες. Συμπερασματικά, η χορήγηση asundexian σε δόση 50 mg ημερησίως αύξησε τον κίνδυνο ΑΕΕ/συστηματικής εμβολής σε σχέση με τη χορήγηση τυπικής δόσης apixaban μεταξύ ασθενών με κολπική μαρμαρυγή υψηλού κινδύνου για ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ακόμη, διαπιστώθηκαν λιγότερα μείζονα αιμορραγικά συμβάντα με asundexian από ό,τι με το apixaban.
Σε ασθενείς με οξύ ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο που υποβλήθηκαν σε ενδοφλέβια θρομβόλυση εντός 3 ωρών από την έναρξη των συμπτωμάτων, η συμπληρωματική ενδοφλέβια χορήγηση argatroban ή eptifibatide δε μείωσε την αναπηρία μετά το επεισόδιο και συσχετίστηκε με αυξημένη θνησιμότητα.
(Adjunctive Intravenous Argatroban or Eptifibatide for Ischemic Stroke
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2314779 )
Σε αυτήν τη μονή-τυφλή, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη κλινική μελέτη φάσης ΙΙΙ, σε 57 περιοχές στις Ηνωμένες Πολιτείες, 514 ασθενείς με οξύ ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο που είχαν λάβει ενδοφλέβια θρομβόλυση εντός 3 ωρών από την έναρξη των συμπτωμάτων ορίστηκε να λάβουν συμπληρωματικά ενδοφλέβια argatroban (59 ασθενείς), eptifibatide (227 ασθενείς) ή εικονικό φάρμακο (228 ασθενείς) εντός 75 λεπτών από την έναρξη της θρομβόλυσης. Η κύρια έκβαση αποτελεσματικότητας ήταν η τροποποιημένη βαθμολογία Rankin 90 ημερών (εύρος: 0-10, με υψηλότερες βαθμολογίες να αντικατοπτρίζουν καλύτερα αποτελέσματα) και αξιολογήθηκε μέσω κεντρικής αξιολόγησης. Η πρωτογενής έκβαση ασφαλείας ήταν η συμπτωματική ενδοκράνια αιμορραγία εντός 36 ωρών από την τυχαιοποίηση. Όλοι οι ασθενείς έλαβαν ενδοφλέβια θρομβόλυση (70% έλαβαν αλτεπλάση και 30% τενεκτεπλάση) και 225 ασθενείς (44%) υποβλήθηκαν σε ενδαγγειακή θρομβεκτομή. Στις 90 ημέρες, οι μέσες βαθμολογίες της τροποποιημένης κλίμακας Rankin ήταν 5,2±3,7 με το argatroban, 6,3±3,2 με την eptifibatide, τα οποία δε διέφεραν σε σχέση με το εικονικό φάρμακο στο οποίο η κλίμακα Rankin ήταν 6,8±3,0. Η συχνότητα εμφάνισης συμπτωματικής ενδοκράνιας αιμορραγίας ήταν παρόμοια στις τρεις υποομάδες (4% με argatroban, 3% με eptifibatide και 2% με εικονικό φάρμακο). Η θνησιμότητα στις 90 ημέρες ήταν υψηλότερη στην ομάδα argatroban (24%) και την ομάδα eptifibatide (12%) από ό,τι στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (8%). Συμπερασματικά, σε ασθενείς με οξύ ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο που υποβλήθηκαν σε ενδοφλέβια θρομβόλυση εντός 3 ωρών από την έναρξη των συμπτωμάτων, η συμπληρωματική ενδοφλέβια χορήγηση argatroban ή eptifibatide δε μείωσε την αναπηρία μετά το ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό και συσχετίστηκε με αυξημένη θνησιμότητα.
Σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας, η περιεγχειρητική συνέχιση της από του στόματος αντιπηκτικής αγωγής που ήδη ελάμβαναν δεν ήταν κατώτερη από τη διακοπή της αγωγής κατά τη διάρκεια της TAVI όσον αφορά τη συχνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών επιπλοκών/θανάτου ή μείζονος αιμορραγίας στις 30 ημέρες.
(Continuation versus Interruption of Oral Anticoagulation during TAVI
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2407794 )
Σε αυτήν την ανοιχτή, τυχαιοποιημένη, μελέτη μη κατωτερότητας συμμετείχαν 858 ασθενείς που λάμβαναν από του στόματος αντιπηκτική αγωγή και σχεδίαζαν να υποβληθούν σε διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας (TAVI-transcatheter aortic-valve implantation). Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε αναλογία 1:1 ως προς την περιεγχειρητική συνέχιση (431 ασθενείς) ή διακοπή της από του στόματος αντιπηκτικής αγωγής (427 ασθενείς). Η πρωτογενής έκβαση ήταν ένας συνδυασμός θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια, ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο από οποιαδήποτε αιτία, οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, μείζονες αγγειακές επιπλοκές ή μείζονα αιμορραγία εντός 30 ημερών μετά την TAVI. Ένα συμβάν πρωτογενούς έκβασης εμφανίστηκε σε 71 ασθενείς στην ομάδα συνέχισης (16,5%) και σε 63 ασθενείς στην ομάδα διακοπής (14,8%) (διαφορά κινδύνου: 1,7 ποσοστιαίες μονάδες 95% CI: -3,1 έως 6,6, P =0,18 για μη κατωτερότητα). Παρατηρήθηκαν θρομβοεμβολικά επεισόδια σε 38 ασθενείς στην ομάδα συνέχισης (8,8%) και σε 35 ασθενείς στην ομάδα διακοπής (8,2%) (διαφορά κινδύνου: 0,6 ποσοστιαίες μονάδες, 95% CI: -3,1 έως 4,4), ενώ αιμορραγία εμφανίστηκε σε 134 ασθενείς στην ομάδα συνέχισης (31,1%) και σε 91 ασθενείς στην ομάδα διακοπής (21,3%) (διαφορά κινδύνου: 9,8 ποσοστιαίες μονάδες, 95% CI: 3,9- 15,6). Συμπερασματικά, σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε TAVI, η περιεγχειρητική συνέχιση της από του στόματος αντιπηκτικής αγωγής που ήδη ελάμβαναν, δεν ήταν κατώτερη από τη διακοπή της αγωγής κατά τη διάρκεια του TAVI όσον αφορά τη συχνότητα εμφάνισης θανάτου καρδιαγγειακής αιτιολογίας, ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισόδιου, οξέος έμφραγματος του μυοκαρδίου, μείζονων αγγειακών επιπλοκών ή μείζονος αιμορραγίας στις 30 ημέρες.
Σε ασθενείς της μελέτης COMPASS που υποβλήθηκαν σε κάποιου είδους χειρουργική επέμβαση, δεν παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά στις περιεγχειρητικές ανεπιθύμητες εκβάσεις είτε οι ασθενείς λάμβαναν συνδυασμό rivaroxaban 2,5 mg-ασπιρίνη 100 mg είτε μονοθεραπεία με rivaroxaban 5 mg είτε μόνοθεραπεία με ασπιρίνη.
(Perioperative management and outcomes in patients receiving low-dose rivaroxaban and/or aspirin: a subanalysis of the Cardiovascular Outcomes for People Using Anticoagulation Strategies (COMPASS) trial
https://www.jthjournal.org/article/S1538-7836(24)00257-5/abstract )
Σε αυτή την υποανάλυση της μελέτης COMPASS, συμμετείχαν 2.632 ασθενείς (μέση ηλικία: 68 έτη, 80% άνδρες) με σταθερή στεφανιαία νόσο ή περιφερική αρτηριακή νόσο που τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν συνδυασμό rivaroxaban 2,5 mg δύο φορές ημερησίως- ασπιρίνης 100 mg ημερησίως, rivaroxaban 5 mg δύο φορές ημερησίως ή μονοθεραπεία με ασπιρίνη 100 mg ημερησίως. Τα αποτελέσματα της μελέτης περιελάμβαναν: οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, στηθάγχη, ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, οξεία ισχαιμία άκρων, αιμορραγία και θάνατο. Οι ασθενείς της μελέτης υποβλήθηκαν στις εξής χειρουργικές επεμβάσεις: διαδερμική στεφανιογραφία (~43%), καρωτιδική ή άλλη αρτηριακή αγγειοπλαστική (~15%), εμφύτευση βηματοδότη ή εσωτερικού καρδιακού απινιδωτή (~9%), και χειρουργική επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (~7%). Περίπου το ένα τρίτο των ασθενών δε διέκοψαν το φάρμακο της μελέτης και οι υπόλοιποι το διέκοψαν μεταξύ 1 και ≥10 ημερών πριν από το χειρουργείο. Οι συχνότητες ανεπιθύμητων εκβάσεων στις υποομάδες θεραπείας ήταν: 12,7%- 15,3% για οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, 0,8%- 1,2% για ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, 0,1% -0,2% για φλεβική θρομβοεμβολή και 3,1% -4,2% για αιμορραγία οποιασδήποτε αιτιολογίας. Συμπερασματικά, σε ασθενείς της μελέτης COMPASS που υποβλήθηκαν σε κάποιου είδους χειρουργική επέμβαση, δεν παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά στις περιεγχειρητικές ανεπιθύμητες εκβάσεις είτε οι ασθενείς λάμβαναν συνδυασμό rivaroxaban 2,5 mg δύο φορές ημερησίως-ασπιρίνης 100 mg ημερησίως, είτε rivaroxaban 5 mg δύο φορές ημερησίως είτε μόνοθεραπεία με ασπιρίνη.
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Μιλτιάδης Ματσάγκας
Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Πρόεδρος Ι.Μ.Ε.Θ.Α.
Δημήτριος Σαγρής
Παθολόγος
Επιμελητής Β’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής
Πανεπιστημιακό ΓΝ Λάρισας
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Αναστασία Καραγιαννάκη, MD, MSc
Υποψήφια Διδάκτωρ, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας