Σε αυτήν την αναδρομική μελέτη κοόρτης μετείχαν 118.891 ασθενείς με μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή που ξεκίνησαν θεραπεία είτε με νταμπιγκατράνη 150 mg δύο φορές ημερησίως ή με ριβαροξαμπάνη 20 mg άπαξ ημερησίως από τις 4 Νοεμβρίου 2011, έως τις 30 Ιουνίου 2014.
Σκοπός της μελέτης ήταν να συγκριθεί ο κίνδυνος θρομβοεμβολικού εγκεφαλικού επεισοδίου, ενδοκρανιακής αιμορραγίας, μεγάλης εξωκρανιακής αιμορραγίας, συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης αιμορραγίας από το γαστρεντερικό σύστημα και ο κίνδυνος θνητότητας στις δύο ομάδες των ασθενών.
Οι ασθενείς είχαν παρόμοια μείωση του θρομβοεμβολικού κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο είτε ελάμβαναν νταμπιγκατράνη ή ριβαροξαμπάνη. Ωστόσο, η ριβαροξαμπάνη συσχετίστηκε με στατιστικά σημαντική αύξηση της ενδοκρανιακής αιμορραγίας (αναλογία κινδύνου HR 1,65) και της μείζονας εξωκρανιακής αιμορραγίας (HR 1,48). Υπήρξε, επίσης, μια στατιστικά μη σημαντική αύξηση της θνητότητας με τη ριβαροξαμπάνη (HR 1,15). Σε ασθενείς ηλικίας >75 ετών ή με CHADS2 score > 2, η ριβαροξαμπάνη συσχετίστηκε με σημαντικά αυξημένη θνητότητα σε σύγκριση με την νταμπιγκατράνη.
Graham DJ et al. Stroke, Bleeding, and Mortality Risks in Elderly Medicare Beneficiaries Treated With Dabigatran or Rivaroxaban for Nonvalvular Atrial Fibrillation. JAMA Intern Med 2016;176:1662-1671.