Home / Newsletter / Newsletter ΙΜΕΘΑ (Αύγουστος 2022)

Newsletter ΙΜΕΘΑ (Αύγουστος 2022)

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022


Αγαπητοί Συνάδελφοι και Φίλοι,

Το ΙΜΕΘΑ συνεχίζοντας την on-line ενημέρωση της επιστημονικής κοινότητας ως προς τα νεότερα δεδομένα στο πεδίο της Θρόμβωσης σας παρουσιάζει συνοπτικά τα αποτελέσματα πρόσφατων δημοσιεύσεων σε έγκριτα διεθνή περιοδικά.

Ο Πρόεδρος του ΙΜΕΘΑ

 Α. Τσελέπης, MD, PhD
Καθηγητής Βιοχημείας-Κλινικής Χημείας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ


Οι ασθενείς που επιλέχθηκαν για αναστολή διπλής οδού στην κλινική πρακτική έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά και αποτελέσματα με αυτούς που περιελήφθησαν στην τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη COMPASS: XATOA Registry . 

(Patients selected for dual pathway inhibition in clinical practice have similar characteristics and outcomes to those included in the COMPASS randomized trial: The XATOA Registry  https://academic.oup.com/ehjcvp/advance-article-abstract/doi/10.1093/ehjcvp/pvac028/6589684?redirectedFrom=fulltext)

Το μητρώο XATOA είναι ένα προοπτικό μητρώο 5.532 ασθενών: το 72,7% είχε στεφανιαία νόσο, το 58,9% είχε περιφερική αρτηριακή νόσο και το 31,6% είχε και τα δύο. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν τα 68 έτη και το 25,5% ήταν γυναίκες. Η μέση περίοδος παρακολούθησης ήταν 15 μήνες. Ο πιο συχνά αναφερόμενος λόγος για την έναρξη της αναστολής διπλής οδού (ριβαροξαμπάνη 2,5mg ημερησίως μαζί με ασπιρίνη) ήταν η παρουσία υφιστάμενων, επιδεινούμενων ή πρόσφατα διαγνωσμένων παραγόντων κινδύνου (n=4.753, 85,9%). Πριν από την έναρξη της αναστολής διπλής οδού, το 75,3% ελάμβανε ένα μόνο αντιαιμοπεταλιακό και το 18,3% ελάμβανε διάφορους αντιαιμοπεταλιακούς συνδυασμούς. Η συχνότητα εμφάνισης μείζονων ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών συμβάντων (MACE), μείζονων ανεπιθύμητων συμβάντων στα άκρα, και οξείας ή σοβαρής ισχαιμίας των άκρων ήταν 2,26, 3,57 και 1,54 ανά 100 ασθενείς-έτη, αντίστοιχα. Τα αντίστοιχα ποσοστά στη μελέτη COMPASS ήταν 2,18, 0,19 και 0,12 ανά 100 ασθενείς-έτη, αντίστοιχα. Τα κύρια ποσοστά αιμορραγίας ήταν 0,95 και 1,67 ανά 100 ασθενείς-έτη στο μητρώο XATOA και στη μελέτη COMPASS, αντίστοιχα. Οι αγγειακοί ασθενείς υψηλού κινδύνου έχουν προτεραιότητα για αναστολή διπλής οδού στην κλινική πράξη και τα ποσοστά καρδιαγγειακών συμβάντων MACE είναι παρόμοια με αυτά της μελέτης COMPASS, αλλά τα ποσοστά μείζονων ανεπιθύμητων συμβάντων στα άκρα είναι υψηλότερα στο μητρώο XATOA, σύμφωνα με το μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών με περιφερική αρτηριακή νόσο. Τα μείζονα ποσοστά αιμορραγίας ήταν χαμηλότερα στο μητρώο XATOA. Τα ευρήματα παρέχουν υποστήριξη για ευνοϊκό καθαρό κλινικό όφελος της αναστολής διπλής οδού (ριβαροξαμπάνη 2,5mg ημερησίως μαζί με ασπιρίνη) σε αγγειακούς ασθενείς υψηλού κινδύνου.


Aπιξαμπάνη ή βαρφαρίνη και ασπιρίνη ή εικονικό φάρμακο μετά από οξύ στεφανιαίο σύνδρομο ή διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και προηγούμενο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο: Μια Post Hoc Ανάλυση από τη μελέτη AUGUSTUS. (Apixaban or Warfarin and Aspirin or Placebo After Acute Coronary Syndrome or Percutaneous Coronary Intervention in Patients With Atrial Fibrillation and Prior Stroke A Post Hoc Analysis From the AUGUSTUS Trial)

https://jamanetwork.com/journals/jamacardiology/fullarticle
/2792587?guestAccessKey=8ddfe73a-10e0-4f4e-aada-dd7a33643a0d&utm_source
=silverchair&utm_medium=email&utm_campaign=article_alert
-jamacardiology&utm_content=etoc&utm_term=071322

Σε αυτήν την προοπτική, πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη, πραγματοποιήθηκαν post hoc παράλληλες αναλύσεις για να συγκριθούν τυχαιοποιημένα θεραπευτικά σχήματα (απιξαμπάνη 5 mg ή 2,5 mg δύο φορές την ημέρα ή ανταγωνιστές της βιταμίνης Κ και ασπιρίνη ή εικονικό φάρμακο) σύμφωνα με την παρουσία ή την απουσία προηγούμενου αγγειακού ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου/παροδικού ισχαιμικού επεισοδίου (ΤΙΑ)/θρομβοεμβολής χρησιμοποιώντας μοντέλα αναλογικών κινδύνων Cox. Συμπεριελήφθησαν ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή, πρόσφατο οξύ στεφανιαίο σύνδρομο ή διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση και προγραμματισμένη χρήση αναστολέων P2Y12 για 6 μήνες ή περισσότερο. Αποκλείστηκαν 33 ασθενείς με ελλιπή δεδομένα. Από τους 4.581 ασθενείς που συμπεριλήφθηκαν, οι 633 (13,8%) είχαν προηγούμενο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο/ΤΙΑ/θρομβοεμβολή. Οι ασθενείς με προηγούμενο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο/ΤΙΑ/θρομβοεμβολή έναντι αυτών χωρίς ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία, είχαν υψηλότερες βαθμολογίες CHA2DS2-VASC και HAS-BLED, και είχαν πιο συχνά προηγούμενη αιμορραγία, καρδιακή ανεπάρκεια, διαβήτη και προηγούμενη από του στόματος  χρήση αντιπηκτικής αγωγής. Η απιξαμπάνη συσχετίσθηκε με χαμηλότερα ποσοστά μείζονος ή κλινικά σχετιζόμενης μη μείζονας αιμορραγίας και θανάτου ή νοσηλείας από τους ανταγωνιστές της βιταμίνης Κ σε ασθενείς με προηγούμενο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο/TIA/θρομβοεμβολή (αναλογία κινδύνου [HR]: 0,69) και χωρίς (HR: 0,68). Οι ασθενείς χωρίς προηγούμενο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο/ΤΙΑ/θρομβοεμβολή που έλαβαν ασπιρίνη έναντι εικονικού φαρμάκου είχαν υψηλότερα ποσοστά αιμορραγίας. Αυτή η διαφορά φάνηκε λιγότερο σημαντική μεταξύ των ασθενών με προηγούμενο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο/ΤΙΑ/ θρομβοεμβολή (P=0.01). Η ασπιρίνη συσχετίσθηκε με αριθμητικά χαμηλότερα ποσοστά θανάτου ή ισχαιμικών επεισοδίων από το εικονικό φάρμακο σε ασθενείς με προηγούμενο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο/ΤΙΑ/ θρομβοεμβολή (HR: 0,71) και χωρίς (HR: 0,93) (μη στατιστικώς σημαντική). Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της απιξαμπάνης σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές της βιταμίνης Κ ήταν σύμφωνη με τα ευρήματα της μελέτης AUGUSTUS, ανεξάρτητα από την παρουσία προηγούμενου ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου/TIA/θρομβοεμβολής. Η ασπιρίνη αύξησε την κλινικά σχετιζόμενη μη μείζονα αιμορραγία, ιδιαίτερα σε ασθενείς χωρίς προηγούμενο εγκεφαλικό επεισόδιο/ΤΙΑ/θρομβοεμβολή. Αν και η ασπιρίνη μπορεί να έχει κάποιο όφελος σε ασθενείς με προηγούμενο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, τα ευρήματά υποστηρίζουν τη χρήση της απιξαμπάνης και ενός αναστολέα P2Y12 χωρίς ασπιρίνη για την πλειονότητα των ασθενών με κολπική μαρμαρυγή και οξύ στεφανιαίο σύνδρομο ή/και διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση, ανεξάρτητα από την κατάσταση προηγούμενου ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου/TIA/θρομβοεμβολής.


Κλινική παρουσίαση και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σε ασθενείς με μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση έναντι αυτών με εγγύς εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση στο μητρώο RIETE. (Clinical Presentation and Short- and Long-term Outcomes in Patients With Isolated Distal Deep Vein Thrombosis vs Proximal Deep Vein Thrombosis in the RIETE Registry https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35830171/ )

Αυτή η πολυκεντρική, διεθνής μελέτη κοόρτης του μητρώου Registro Informatizado Enfermedad Tromboembólica (RIETE) διενεργήθηκε από την 1η Μαρτίου 2001 έως τις 28 Φεβρουαρίου 2021. Οι ασθενείς που συμπεριλήφθηκαν σε αυτήν τη μελέτη είχαν μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση και  συγκρίθηκαν με ασθενείς με εγγύς εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (δηλαδή θρόμβωση σε υπογονάτιες φλέβες χωρίς εγγύς επέκταση ή πνευμονική εμβολή). Aποκλείστηκαν ασθενείς που είχαν ιστορικό ασυμπτωματικής εν τω βάθει φλεβική θρόμβωσης, εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης άνω άκρου, συνυπάρχουσας πνευμονική εμβολή (ΠΕ) ή λοίμωξης COVID-19. Τα πρωτογενή αποτελέσματα ήταν θνησιμότητα 90 ημερών και 1 έτους, μείζονα αιμορραγία 1 έτους και επιδείνωση φλεβικής θρομβοεμβολής (ΦΘΕ) 1 έτους, η οποία ορίστηκε ως επακόλουθη εμφάνιση εγγύς εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης ή πνευμονικής εμβολής. Συνολικά, 33.897 ασθενείς ταυτοποιήθηκαν με μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (χωρίς ταυτόχρονη ΠΕ). Από αυτούς, 5.938  ασθενείς (17,5%) είχαν μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (μέση [SD] ηλικία, 61 [17] έτη· 2975 άνδρες ασθενείς [50,1%)) και 27.959 ασθενείς (82,5%) είχαν εγγύς εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (μέση [SD] ηλικία, 65 [18]). έτη· 14.315 άνδρες ασθενείς [51,2%)). Σε σύγκριση με τα άτομα με εγγύς, τα άτομα με μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση είχαν χαμηλότερο βάρος συννοσηρότητας, αλλά ήταν πιο πιθανό να είχαν κάνει πρόσφατη χειρουργική επέμβαση ή να είχαν λάβει ορμονική θεραπεία. Οι ασθενείς με μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση είχαν χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας 90 ημερών, σε σύγκριση με εκείνους με εγγύς εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (OR: 0,47). Τα ευρήματα ήταν παρόμοια σε μη προσαρμοσμένες αναλύσεις 1 έτους (HR: 0,52) και προσαρμοσμένες αναλύσεις (HR: 0,72). Οι ασθενείς με μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση είχαν χαμηλότερο κίνδυνο επιδείνωσης της φλεβικής θρόμβωσης για 1 έτος (HR: 0,83). Σε προσαρμοσμένες αναλύσεις 1 έτους ασθενών χωρίς ανεπιθύμητο συμβάν εντός των πρώτων 3 μηνών, η μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση συσχετίσθηκε με χαμηλότερο κίνδυνο επιδείνωσης της φλεβικής θρόμβωσης (HR: 0,48,). Μέχρι την παρακολούθηση ενός έτους, τα συμπτώματα ή τα σημεία του μεταθρομβωτικού συνδρόμου ήταν λιγότερο συχνά σε ασθενείς με μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (47,6% έναντι 60,5%). Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης κοόρτης υποδηλώνουν ότι οι ασθενείς με μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση είχαν λιγότερο δυσοίωνη πρόγνωση, σε σύγκριση με ασθενείς με εγγύς. Τέτοιες διαφορές ήταν πιθανώς πολυπαραγοντικές, συμπεριλαμβανομένων των διαφορών στα δημογραφικά στοιχεία, τους παράγοντες κινδύνου, τις συννοσηρότητες, ιδιαίτερα για τη θνησιμότητα από όλες τις αιτίες και την πιθανή συσχέτιση της θέσης του θρόμβου με την επιδείνωση της θρομβοεμβολής και το μεταθρομβωτικό σύνδρομο. Απαιτούνται τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες για την αξιολόγηση της βέλτιστης μακροπρόθεσμης διαχείρισης της μεμονωμένη περιφερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση.


Εγκεφαλικές μικροαιμορραγίες κατά τη διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας: Μια προοπτική μελέτη κοόρτης απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού (Cerebral Microbleeds During Transcatheter Aortic Valve Replacement: A Prospective Magnetic Resonance Imaging Cohort https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.121.057145)

Σε αυτήν την προοπτική μελέτη κοόρτης, ασθενείς με συμπτωματική στένωση αορτής που παραπέμπονται για διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας (TAVR) αξιολογήθηκαν για εγκεφαλικές μικροαιμορραγίες. Ο αριθμός και η θέση των μικροαιμορραγιών στην προεπεμβατική μαγνητική τομογραφία, καθώς και των νέων μικροαιμορραγιών στη μετεγχειρητική μαγνητική τομογραφία εκτιμήθηκαν τυφλά από δύο ανεξάρτητους νευροακτινολόγους. Εξετάσθηκαν επίσης μετρήσεις που σχετίζονται με τις νέες μικροαιμορραγίες και τη μετεγχειρητική έκβαση, συμπεριλαμβανομένης της λειτουργικής έκβασης στους έξι μήνες. Συμπεριλήφθηκαν συνολικά 84 ασθενείς (47% άνδρες, 80,9±5,7 ετών). Στην προεγχειρητική μαγνητική τομογραφία, 22 ασθενείς (26%) είχαν τουλάχιστον μία μικροαιμορραγία. Μετά την TAVR, νέες μικροαιμορραγίες παρατηρήθηκαν σε 19 ασθενείς (23%). Η εμφάνιση νέων μικροαιμορραγιών ήταν ανεξάρτητη από την παρουσία μικροαιμορραγιών κατά την έναρξη και από εστίες αυξημένης έντασης στην DWI. Οι νέες μικροαιμορραγίες δε συσχετίσθηκαν με αλλαγές στη λειτουργική έκβαση ή την ποιότητα ζωής στους 6 μήνες. Ένας στους 4 ασθενείς που υποβάλλονται σε διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας έχει εγκεφαλικές μικροαιμορραγίες πριν από τη διαδικασία και 1 στους 4 ασθενείς αναπτύσσει νέες εγκεφαλικές μικροαιμορραγίες.


ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Γ. Ντάιος, MD, PhD
Αν. Καθηγητής Παθολογίας, Παθολογική Κλινική, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Γεν. Γραμματέας του ΙΜΕΘΑ

Επιμέλεια κειμένων
Α. Καραγιαννάκη, MD, MSc

Υποψήφια Διδάκτωρ, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Κοινοποιήστε το...

Shares
Top