Home / Newsletter / Newsletter ΙΜΕΘΑ (Μάρτιος 2021)

Newsletter ΙΜΕΘΑ (Μάρτιος 2021)

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ 2021

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΥΠΟΤΡΟΦΙΩΝ – ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΕΡΕΥΝΑΣ

Το ΙΜΕΘΑ χορηγεί ετησίως υποτροφίες για εκπόνηση διδακτορικών διατριβών και διατριβών μεταπτυχιακής ειδίκευσης (Master) καθώς και για μετεκπαίδευση στο εξωτερικό, με σκοπό την προώθηση της έρευνας και εκπαίδευσης στον τομέα της Θρόμβωσης. Επίσης, χρηματοδοτεί ετησίως ερευνητικά πρωτόκολλα σχετικά με τη Θρόμβωση.

Για το 2021, το ΙΜΕΘΑ ανακοινώνει τη χορήγηση 1 υποτροφίας για εκπόνηση διδακτορικής διατριβής και 1 υποτροφίας για την εκπόνηση διατριβής μεταπτυχιακής ειδίκευσης (Master) στο ερευνητικό πεδίο της θρόμβωσης. Επίσης, θα χρηματοδοτηθεί 1 ερευνητικό πρωτόκολλο σχετικό με τη Θρόμβωση.

Περισσότερες πληροφορίες ως προς τον κανονισμό χορήγησης υποτροφιών και υποστήριξης των ερευνητικών πρωτοκόλλων, μπορούν να δουν οι ενδιαφερόμενοι στην ιστοσελίδα του ΙΜΕΘΑ, http://www.imetha.gr. Τονίζεται ότι δικαίωμα υποβολής αιτήσεων έχουν μόνο τα οικονομικώς τακτοποιημένα μέλη του ΙΜΕΘΑ.

 

ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΥ ΟΔΗΓΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΦΛΕΒΙΚΗΣ ΘΡΟΜΒΟΕΜΒΟΛΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ  COVID-19

Το ΙΜΕΘΑ βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την έκδοση οδηγού στον οποίο παρουσιάζονται συνοπτικά οι μέχρι σήμερα δημοσιευμένες κατευθυντήριες οδηγίες των διεθνών επιστημονικών φορέων ISTH, ACCP, ASH και VAS καθώς και της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας, αναφορικά με τη σωστή διαχείριση της φλεβικής θρομβοεμβολής σε ασθενείς με COVID‐ 19

Ο Πρόεδρος του ΙΜΕΘΑ

Α. Τσελέπης, MD, PhD
Καθηγητής Βιοχημείας-Κλινικής Χημείας,
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ

Το ΙΜΕΘΑ συνεχίζοντας την on-line ενημέρωση της επιστημονικής κοινότητας ως προς τα νεότερα δεδομένα στο πεδίο της Θρόμβωσης, σας παρουσιάζει συνοπτικά τα αποτελέσματα πρόσφατων δημοσιεύσεων σε έγκριτα διεθνή περιοδικά.

Ο Γεν. Γραμματέας του ΙΜΕΘΑ & Υπεύθυνος Σύνταξης
Γ. Ντάιος, MD, PhD
Αν. Καθηγητής Παθολογίας, Παθολογική Κλινική, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Επιμέλεια κειμένων
Α. Καραγιαννάκη, MD
Υποψήφια Διδάκτωρ, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

 


Νεότερα από του στόματος αντιπηκτικά σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και προηγούμενη γαστρεντερική αιμορραγία (Non–Vitamin K Antagonist Oral Anticoagulants in Patients With Atrial Fibrillation and Prior Gastrointestinal Bleeding https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/STROKEAHA.120.030761 https://doi.org/10.1161/STROKEAHA.120.030761

Σε αυτή τη μελέτη, συμμετείχαν συνολικά 42.048 ασθενείς (24.781 στην ομάδα νεότερων από του στόματος αντιπηκτικών (DOACs) και 17.267 στην ομάδα βαρφαρίνης). Από βάση δεδομένων της Κορέας, εντοπίστηκαν μεταξύ 01/2010 και 04/2018 άτομα με κολπική μαρμαρυγή (ΚΜ) και προηγούμενη γαστρεντερική αιμορραγία που ελάμβαναν (NOACs) και συγκρίθηκαν με αντίστοιχους ασθενείς υπό βαρφαρίνη. Τα κύρια τελικά σημεία ήταν ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, μείζονα αιμορραγία και το σύνθετο αποτέλεσμα (συνδυασμένο ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και μείζονα αιμορραγία). Τα θανατηφόρα συμβάντα αξιολογήθηκαν ως δευτερεύοντα αποτελέσματα. Ο μέσος χρόνος από την προηγούμενη γαστρεντερική αιμορραγία έως την έναρξη του αντιπηκτικού ήταν 3,1±2,6 έτη. Η λήψη DOACs συσχετίστηκαν με χαμηλότερο κίνδυνο αγγειακού ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου, μείζονος αιμορραγίας και σύνθετου αποτελέσματος σε σχέση με τη χρήση βαρφαρίνης. Για όλα τα δευτερεύοντα αποτελέσματα, τα DOACs παρουσίασαν μεγαλύτερες μειώσεις κινδύνου σε σύγκριση με τη βαρφαρίνη.

Διαβάστε περισσότερα


Αντιπηκτική αγωγή σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και βαλβιδοπλαστική μιτροειδούς (χειρουργική ή διακαθετηριακή)  (Oral anticoagulant use in patients with atrial fibrillation and mitral valve repair  https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0002870320303422 https://doi.org/10.1016/j.ahj.2020.10.056)

Οι ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή (ΚΜ) που έχουν υποστεί βαλβιδοπλαστική μιτροειδούς βαλβίδας διατρέχουν κίνδυνο για θρομβοεμβολικά αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια. Πριν από το 2019, μόνο οι ανταγωνιστές της βιταμίνης Κ (VKA) είχαν θέση για  τους ασθενείς με ΚΜ και βαλβιδοπλαστική μιτροειδούς παρά την εισαγωγή των DOACs το 2010. Σε αυτή την μελέτη, πραγματοποιήθηκε μια αναδρομική ανάλυση κοόρτης ασθενών με ΚΜ που υποβλήθηκαν σε χειρουργική (sMVR) ή διακαθετηριακή (tMVR) βαλβιδοπλαστική μιτροειδούς μεταξύ 04/2014 και 12/2018 χρησιμοποιώντας τη βάση δεδομένων Clinformatics® Data Mart της Optum. Εντοπίσθηκαν αντιπηκτικά που συνταγογραφήθηκαν εντός 90 ημερών από το εξιτήριο από το νοσοκομείο. Συνολικά, 1997 ασθενείς με ΚΜ υπεβλήθησαν σε βαλβιδοπλαστική: 1560 υποβλήθηκαν σε sMVR και 437 σε tMVR. Η μέση βαθμολογία CHA2DS2-VASc score ήταν 4,1. Η συνολική χρήση αντιπηκτικών ήταν αμετάβλητη μεταξύ του 2014 (72,2%) και του 2018 (70,0%). Μεταξύ των ασθενών που υποβλήθηκαν σε sMVR ή tMVR (04/2014 έως και 12/2018), η χρήση VKA μειώθηκε από 62,9% σε 32,1% και η χρήση DOACs αυξήθηκε από 12,4% σε 37,3%. Μεταξύ των ασθενών με KM που υποβλήθηκαν σε sMVR ή tMVR μεταξύ 2014 και 2018, περίπου το 30% των ασθενών δεν έλαβαν αντιπηκτικό εντός 90 ημερών από το εξιτήριο, παρά τον αυξημένο κίνδυνο ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου στην κοόρτη. 

Διαβάστε περισσότερα


Απιξαμπάνη ή ανταγωνιστές βιταμίνης Κ και ασπιρίνη ή εικονικό φάρμακο σύμφωνα με τη νεφρική λειτουργία σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή μετά από οξύ στεφανιαίο σύνδρομο ή PCI  (Apixaban or Vitamin K Antagonists and Aspirin or Placebo According to Kidney Function in Patients with Atrial Fibrillation After Acute Coronary Syndrome or PCI: Insights from The AUGUSTUS Trial  https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.120.051020 https://doi.org/10.1161/CIRCULATIONAHA.120.051020

Στη μελέτη AUGUSTUS, η απιξαμπάνη είχε ως αποτέλεσμα λιγότερα αιμορραγικά συμβάντα και λιγότερες νοσηλείες από τους VKA, ενώ η ασπιρίνη προκάλεσε περισσότερα αιμορραγικά συμβάντα από το εικονικό φάρμακο σε ασθενείς με ΚΜ και οξύ στεφανιαίο σύνδρομο ή διαδερμική στεφανιογραφία που χρησιμοποιήθηκε αναστολέας P2Y12. Σε αυτή την υπομελέτη, αξιολογήθηκε η ισορροπία κινδύνου-οφέλους της αντιθρομβωτικής θεραπείας με βάση τη νεφρική λειτουργία. Σημειώνεται ότι η κάθαρση κρεατινίνης κάτω των 30 mL/min ήταν κριτήριο αποκλεισμού στη μελέτη AUGUSTUS. Σε 4456 ασθενείς, χρησιμοποιήθηκε ο τύπος CKD-EPI για τον υπολογισμό του εκτιμώμενου βασικού ρυθμού σπειραματικής διήθησης (eGFR). Η επίδραση της απιξαμπάνης έναντι των VKA και της ασπιρίνης έναντι του εικονικού φαρμάκου αξιολογήθηκε με βάση τη νεφρική λειτουργία χρησιμοποιώντας μοντέλα Cox. Το πρωτογενές κλινικό τελικό σημείο ήταν η μείζονα αιμορραγία σύμφωνα με τον ορισμό της ISTH ή κλινικά σχετιζόμενη μη-μείζονα αιμορραγία και τα δευτερογενή κλινικά αποτελέσματα περιελάμβαναν θάνατο ή νοσηλεία και ισχαιμικά συμβάντα (θάνατος, ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, θρόμβωση stent ή επείγουσα επαναγγείωση). Κατά τη διάρκεια παρακολούθησης έξι μηνών, καταγράφησαν συνολικά 543 πρωτογενή αποτελέσματα αιμορραγίας, 1125 θάνατοι ή νοσηλείες και 282 ισχαιμικά συμβάντα. Σε σύγκριση με τους VKA, οι ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκε απιξαμπάνη είχαν χαμηλότερα ποσοστά και για τα τρία κλινικά αποτελέσματα στις περισσότερες κατηγορίες eGFR χωρίς σημαντική αλληλεπίδραση. Η απόλυτη μείωση του κινδύνου με την απιξαμπάνη ήταν μεγαλύτερη σε ασθενείς με eGFR: 30-50 mL/min/1,73m2 για αιμορραγικά συμβάντα με ποσοστό 13,1% έναντι 21,3%. Οι ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκε ασπιρίνη είχαν υψηλότερο αιμορραγικό κίνδυνο σε όλες τις τιμές eGFR με ακόμη μεγαλύτερη αύξηση μεταξύ αυτών με eGFR> 80 mL/min/1,73m2: 16,6% έναντι 5,6%. Ο κίνδυνος θανάτου, νοσηλείας και ισχαιμικών επεισοδίων ήταν συγκρίσιμος με την ασπιρίνη και το εικονικό φάρμακο σε όλες τις κατηγορίες eGFR (HR: 0,97-1,28 και 0,75-1,34 αντίστοιχα). Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της απιξαμπάνης ήταν σταθερή ανεξάρτητα από τη νεφρική λειτουργία, σε σύγκριση με τη βαρφαρίνη, και σε συμφωνία με τα συνολικά αποτελέσματα της μελέτης. Ο αιμορραγικός κίνδυνος με ασπιρίνη ήταν σταθερά υψηλότερος σε όλες τις κατηγορίες νεφρικής λειτουργίας.

Διαβάστε περισσότερα


Διακύμανση στη δευτερογενή πρόληψη και στα καρδιαγγειακά συμβάντα μετά από επαναγγείωση για περιφερική αρτηριακή νόσο: Εθνική μελέτη κοόρτης στη Δανία   (Temporal Changes in Secondary Prevention and Cardiovascular Outcomes after Revascularization for Peripheral Arterial Disease in Denmark: A Nationwide Cohort Study https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.120.047994 https://doi.org/10.1161/CIRCULATIONAHA.120.047994

Σε αυτήν τη μελέτη κοόρτης από τη Δανία, συμμετείχαν 32.911 ασθενείς που υπεβλήθησαν σε επαναγγείωση (ανοιχτή χειρουργική ή ενδαγγειακή κάτω άκρων ή κοιλιακής χώρας) για συμπτωματική περιφερική αρτηριακή νόσο (ΠΑΝ) μεταξύ 2000 και 2016. Σε αυτούς τους ασθενείς, εξετάσθηκαν οι μεταβολές στη χρήση της ασπιρίνης, της κλοπιδογρέλης και των στατινών και ο κίνδυνος ενός έτους για ανεπιθύμητα κλινικά αποτελέσματα, κατόπιν προσαρμογής για τον τύπο της διαδικασίας, την ένδειξη της θεραπείας, την ηλικία, το φύλο και τους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 69 έτη. Η αθροιστική συχνότητα χρήσης φαρμάκων αυξήθηκε μεταξύ 2000-2004 και 2013-2016, αντίστοιχα, από 57,3% σε 64,3% για την ασπιρίνη, 3,6% σε 24,8% για την κλοπιδογρέλη και από 36,2% σε 77,1% για τις στατίνες. Ταυτόχρονα, τα ποσοστά ανεπιθύμητων κλινικών αποτελεσμάτων ενός έτους μειώθηκαν. Σε σύγκριση με το 2000-2004, το hazard-ratio κατά την περίοδο 2013-2016 ήταν 0,73 για μείζονα καρδιαγγειακά συμβάντα, 0,92 για μείζονα συμβάντα κάτω άκρων, 0,60 για οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, 0,94 για ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, 0,92 για σοβαρή αιμορραγία, 0,54 για καρδιαγγειακό θάνατο και 0,80 για τη θνητότητα όλων των αιτιών. Αυτές οι βελτιώσεις στην πρόγνωση ήταν πιο εμφανείς από το 2000-2004 έως το 2005-2008 και εμφανίστηκαν σε όλα τα επίπεδα της διαδικασίας, της ένδειξης θεραπείας, του φύλου, της ηλικίας και της συννοσηρότητας. Αντίθετα, οι προσαρμοσμένοι λόγοι κινδύνου HR για μείζονες ακρωτηριασμούς ήταν 1,00, συγκρίνοντας το 2013-2016 με το 2000-2004. Συμπερασματικά, η πρόληψη των ανεπιθύμητων ενεργειών έχει αυξηθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επαναγγείωση για συμπτωματική ΠΑΝ, συνοδευόμενη από μειώσεις όλων των δυσμενών κλινικών αποτελεσμάτων, εκτός από τους μείζονες ακρωτηριασμούς.

Διαβάστε περισσότερα


Οι μικροθρομβώσεις ως κύρια αιτία μυοκαρδιακής βλάβης τραυματισμού στη νόσο COVID-19: Μια παθολογοανατομική μελέτη (Microthrombi As A Major Cause of Cardiac Injury in COVID-19: A Pathologic Study https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.120.051828 https://doi.org/10.1161/CIRCULATIONAHA.120.051828)

Η μυοκαρδιακή βλάβη είναι συχνή σε νοσοκομειακούς ασθενείς με νόσο COVID-19 και υποδηλώνει κακή πρόγνωση. Πραγματοποιήθηκε μια συστηματική παθολογοανατομική ανάλυση 40 παρασκευασμάτων καρδιάς από νοσοκομειακούς ασθενείς που πέθαναν από νόσο COVID-19 στο Μπέργκαμο της Ιταλίας για να προσδιοριστούν οι παθολογικοί μηχανισμοί  μυοκαρδιακής βλάβης. Χωρίστηκαν τα καρδιακά παρασκευάσματα ανάλογα με την παρουσία ή όχι οξείας μυοκαρδιακής νέκρωσης. Από τις 40 καρδιές που εξετάστηκαν, οι 14 (35%) είχαν ενδείξεις μυοκαρδιακής νέκρωσης, κυρίως της αριστερής κοιλίας. Σε σύγκριση με ασθενείς χωρίς νέκρωση, τα άτομα με νέκρωση έτειναν να είναι γυναίκες, να έχουν χρόνια νεφρική νόσο και βραχύτερη έναρξη συμπτωμάτων μέχρι την εισαγωγή. Η συχνότητα εμφάνισης σοβαρής στεφανιαίας νόσου δεν ήταν σημαντικά διαφορετική μεταξύ αυτών με και χωρίς νέκρωση. Σε 3 από τα 14 άτομα (21.4%) με μυοκαρδιακή νέκρωση φάνηκαν ενδείξεις οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου, ενώ σε 11 από  τα 14 παρασκευάσματα (78,6%) φάνηκαν στοιχεία εστιακής μυοκαρδιακής νέκρωσης. Οι καρδιακοί θρόμβοι ήταν παρόντες σε 11 από 14 περιπτώσεις με νέκρωση (78,6%), όπου στα 2 από τα 14 παρασκευάσματα (14,2%) βρέθηκαν θρόμβοι στεφανιαίων αρτηριών, ενώ στα 9 από τα 14 (64,3%) βρέθηκαν μικροθρομβώσεις σε μυοκαρδιακά τριχοειδή, αρτηρίδια και μικρές μυϊκές αρτηρίες. Συγκρίθηκαν καρδιακές μικροθρομβώσεις από COVID-19 ασθενείς με ενδομυοκαρδιακές θρομβοεμβολές από COVID-19 ασθενείς, καθώς και με αναρροφούμενους θρόμβους που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της πρωτογενούς διαδερμικής στεφανιογραφίας από ασθενείς θετικούς και αρνητικούς COVID-19 που εμφανίστηκαν με έμφραγμα STEMI. Οι μικροθρομβώσεις είχαν σημαντικά περισσότερη ινική και C5b-9, σε σύγκριση με ενδομυοκαρδιακή θρομβοεμβολή από αρνητικούς COVID-19 ασθενείς. Δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των συστατικών των θρόμβων που αναρροφήθηκαν από θετικούς και αρνητικούς για COVID-19 ασθενείς με STEMI. Η πιο κοινή παθολογοανατομική αιτία της μυοκαρδιακής νέκρωσης ήταν οι μικροθρομβώσεις. Οι μικροθρομβώσεις είχαν διαφορετική σύνθεση, σε σύγκριση με την ενδομυοκαρδιακή θρομβοεμβολή από COVID-19 αρνητικά άτομα και σε σύγκριση με στεφανιαίους θρόμβους από COVID-19 θετικούς και αρνητικούς ασθενείς με STEMI. Προσαρμοσμένες αντι-θρομβωτικές στρατηγικές μπορεί να φανούν χρήσιμες στην αντιμετώπιση των καρδιακών επιδράσεων της νόσου COVID-19.

Διαβάστε περισσότερα


Κοινοποιήστε το...

Shares
Top