ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2024
Αγαπητοί φίλοι του ΙΜΕΘΑ,
Με χαρά σας προσκαλούμε στο 12ο Πανελλήνιο Συνέδριο του ΙΜΕΘΑ το οποίο θα πραγματοποιηθεί στην όμορφη πόλη του Βόλου – στο Ξενοδοχείο DOMOTEL XENIA, 17-19 Οκτωβρίου 2024. Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, βασικός μας στόχος είναι να φέρουμε κοντά ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων που ασχολούνται με την πρόληψη και αντιμετώπιση θρομβοεμβολικών νοσημάτων και των διαταραχών της πήξης υπό τη μορφή διαδραστικών συζητήσεων.
Σύντομα θα ανακοινωθεί το αναλυτικό πρόγραμμα του συνεδρίου και προσβλέπουμε στην παρουσία σας και την ενεργό συμμετοχή σας.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το 12ο Πανελλήνιο Συνέδριο Θρόμβωσης – Αντιθρομβωτικής Αγωγής μπορείτε να βρείτε εδώ
Παρακολουθήσαμε στις 15 Φεβρουαρίου 2024, το πολύ ενδιαφέρον 5ο Διαδικτυακό Σεμινάριο των Webinars 2023-2024, με τίτλο: «Συζήτηση κλινικών περιστατικών ασθενών με εγκεφαλικό» με συντονιστή τον κ. Κ. Βέμμο, Παθολόγο με εξειδίκευση στα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια όπου σχολιάστηκαν κλινικά περιστατικά από την κ. Ε. Κορομπόκη Παθολόγο, Επιμελήτρια Α ́ Θεραπευτική Κλινική ΕΚΠΑ, Νοσοκομείο “ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ” και την κ. Μ. Πολίτη Επιμελήτρια Α ́ Επεμβατικής Νευροακτινολογίας, Μονάδα Επεμβατικής Ακτινολογίας, Υπεύθυνη Εμβολισμών ΚΝΣ, ΓΝΑ “Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ”.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το 5ο σεμινάριο στο ακόλουθο λινκ: https://youtu.be/Inq8XEDubFo
Αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον στις 7 Μαρτίου 2024, το 6ο Διαδικτυακό Σεμινάριο των Webinars 2023-2024, με τίτλο: «Αντιθρομβωτική αγωγή στην οξεία φάση του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου» με συντονιστή τον κ Δ. Αλεξόπουλο, Ομότιμο Καθηγητή Καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ όπου θα αναλυθούν πτυχές της αντιπηκτικής αγωγής από τον κ. Ι. Ξενογιάννη Καρδιολόγο και Ακαδημαϊκό Υπότροφο της B’ Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής στο Πανεπιστημιακό ΓΝ «ΑΤΤΙΚΟΝ» και πτυχές της αντιαιμοπεταλιακής αγωγής από την κα. Ευθυμία Βαρυτιμιάδου, Επεμβατική Καρδιολόγο, Ζ΄ Καρδιολογική Κλινική, ΔΘΚΑ “ΥΓΕΙΑ”.
Μπορείτε να εγγραφείτε στο διαδικτυακό σεμινάριο μέσω του ακόλουθου link:
https://us06web.zoom.us/meeting/register/tZ0tcumqrDosGdLuhYCFFW2pPkOgGKE3QJw
Στο ενημερωτικό δελτίο του ΙΜΕΘΑ, συνοψίζονται όπως κάθε μήνα οι σημαντικότερες μελέτες και στον τομέα της θρόμβωσης και της αντιθρομβωτικής αγωγής.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ
Η χορήγηση τενεκτεπλάσης 4,5 έως 24 ώρες μετά την έναρξη του ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου σε ασθενείς με απόφραξη της μέσης εγκεφαλικής αρτηρίας/έσω καρωτίδας δεν οδηγεί σε καλύτερα κλινικά αποτελέσματα σε σχέση με τη χορήγηση εικονικού φαρμάκου.
(Tenecteplase for Stroke at 4.5 to 24 Hours with Perfusion-Imaging Selection
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2310392?query=featured_home )
Σε αυτήν την πολυκεντρική, διπλά-τυφλή, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη συμμετείχαν 458 ασθενείς με ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και συγκρίθηκε η χορήγηση τενεκτεπλάσης (0,25 mg ανά κιλό σωματικού βάρους, έως 25 mg) (228 ασθενείς) με τη χορήγηση εικονικού φαρμάκου (230 ασθενείς) 4,5 έως 24 ώρες μετά την τελευταία φορά που ο ασθενής ήταν γνωστό πως ήταν καλά. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο ήταν η βαθμολογία στην τροποποιημένη κλίμακα Rankin (0 έως 6, όπου υψηλότερες βαθμολογίες υποδηλώνουν μεγαλύτερη αναπηρία και η βαθμολογία 6 υποδηλώνει θάνατο) την 90η ημέρα. Να σημειωθεί ότι το 77,3% των ασθενών υπεβλήθη σε θρομβεκτομή. Ο διάμεσος χρόνος μεταξύ του χρόνου όπου ο ασθενής ήταν γνωστό πως ήταν καλά για τελευταία φορά και του χρόνου της τυχαιοποίησης ήταν 12 ώρες στην υποομάδα της τενεκτεπλάσης και 13 ώρες στην υποομάδα του εικονικού φαρμάκου. Η διάμεση βαθμολογία στην τροποποιημένη κλίμακα Rankin στις 90 ημέρες ήταν 3 σε κάθε υποοομάδα. Η προσαρμοσμένη αναλογία πιθανοτήτων για την κατανομή των βαθμολογιών στην τροποποιημένη κλίμακα Rankin στις 90 ημέρες για την τενεκτεπλάση σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο ήταν 1,13 (95% CI: 0,82-1,57 Ρ=0,45). Στον πληθυσμό ασφάλειας, η θνησιμότητα στις 90 ημέρες ήταν 19,7% (στην ομάδα της τενεκτεπλάσης) και 18,2% (στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου), ενώ η συχνότητα εμφάνισης συμπτωματικής ενδοκράνιας αιμορραγίας ήταν 3,2% και 2,3%, αντίστοιχα. Συμπερασματικά, η χορήγηση τενεκτεπλάσης 4,5 έως 24 ώρες μετά την έναρξη του ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου σε ασθενείς με απόφραξη της μέσης εγκεφαλικής αρτηρίας ή της έσω καρωτίδας, η πλειοψηφία των οποίων είχε υποβληθεί σε ενδαγγειακή θρομβεκτομή, δεν οδήγησε σε καλύτερα κλινικά αποτελέσματα σε σχέση με τη χορήγηση εικονικού φαρμάκου. Η συχνότητα εμφάνισης συμπτωματικής ενδοκράνιας αιμορραγίας ήταν παρόμοια στις δύο υποομάδες.
Η χορήγηση απιξαμπάνης δε μείωνει τον κίνδυνο υποτροπιάζοντος ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου σε ασθενείς με κρυπτογενές ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο και ενδείξεις κολπικής καρδιοπάθειας συγκριτικά με την ασπιρίνη:Η Μελέτη ΑRCADIA.
(Apixaban to Prevent Recurrence After Cryptogenic Stroke in Patients With Atrial Cardiopathy The ARCADIA Randomized Clinical Trial
https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/2814933 )
Σε αυτήν την πολυκεντρική, διπλά-τυφλή, τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη φάσης ΙΙΙ, συμμετείχαν από 1η Φεβρουαρίου 2018 έως 28 Φεβρουαρίου 2023 1.015 ασθενείς με κρυπτογενές ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και ενδείξεις κολπικής καρδιοπάθειας (μορφολογία του κύματος P στην απαγωγή V1 του ηλεκτροκαρδιογραφήματος, επίπεδα pro-B-ΝP >250 pg/ml ή διάμετρος αριστερού κόλπου ≥3 cm/m2). Οι συμμετέχοντες δεν είχαν ενδείξεις κολπικής μαρμαρυγής κατά τη στιγμή της τυχαιοποίησης. Apixaban έλαβαν 507 ασθενείς έλαβαν (5 mg ή 2,5 mg) δύο φορές ημερησίως και 508 ασθενείς έλαβαν ασπιρίνη 81 mg μία φορά ημερησίως. Η κύρια έκβαση αποτελεσματικότητας ήταν το υποτροπιάζον ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι κύριες εκβάσεις ασφάλειας ήταν: συμπτωματική ενδοκράνια αιμορραγία και άλλη μείζονα αιμορραγία. Με 1.015 από τους 1.100 εγεγγραμένους συμμετέχοντες και μέση παρακολούθηση 1,8 ετών, η μελέτη σταμάτησε λόγω ματαιότητας μετά από προγραμματισμένη ενδιάμεση ανάλυση. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 68,0 έτη (SD: 11,0), το 54,3% ήταν γυναίκες και το 87,5% ολοκλήρωσε την πλήρη διάρκεια της παρακολούθησης. Υποτροπιάζον ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο εμφανίστηκε σε 40 ασθενείς στην ομάδα του apixaban (annualized rate: 4,4%) και σε 40 ασθενείς στην ομάδα ασπιρίνης (annualized rate: 4,4%) (HR: 1,00 [95% CI: 0,64-1,55]). Συμπτωματική ενδοκράνια αιμορραγία παρατηρήθηκε σε 7 ασθενείς που έλαβαν ασπιρίνη (annualized rate: 1,1%) και σε κάνεναν από τους ασθενείς που έλαβαν apixaban). Άλλες μείζονες αιμορραγίες εμφανίστηκαν σε 5 ασθενείς που έλαβαν apixaban (annualized rate: 0,7%) και σε 5 ασθενείς που έλαβαν ασπιρίνη (annualized rate: 0,8%) (HR: 1,02 [95% CI: 0,29-3,52]). Συμπερασματικά, σε ασθενείς με κρυπτογενές ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και ενδείξεις κολπικής καρδιοπάθειας χωρίς κολπική μαρμαρυγή, η χορήγηση apixaban δε μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο υποτροπιάζοντος ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου συγκριτικά με την ασπιρίνη.
Ο κινδύνος υποτροπιάζουσας φλεβικής θρομβοεμβολής και μείζονος αιμορραγίας είναι μειωμένος στην ομάδα των DOAC σε σύγκριση με την ομάδα βαρφαρίνης: δεδομένα απο τα Ιαπωνικά Μητρώα COMMAND VTE συμπτωματικής θρομβοεμβολής.
(Transition of management strategies and long-term outcomes in cancer-associated venous thromboembolism from the warfarin era to the direct oral anticoagulant era
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38278660/ )
Σε αυτήν τη μελέτη, συμμετείχαν συνολικά 2.202 ασθενείς από τα ιαπωνικά μητρώα COMMAND VTE συμπτωματικής θρομβοεμβολής σχετιζόμενη με καρκίνο, 695 ασθενείς συμπεριελήφθησαν την εποχή χρήσης της βαρφαρίνη (ομάδα-1) και 1.507 ασθενείς την περίοδο χρήσης DOACs (ομάδα-2). Όσον αφορά την από του στόματος αντιπηκτική αγωγή, 576 ασθενείς (82,9%) στην ομάδα-1 έλαβαν βαρφαρίνη, ενώ 1.119 ασθενείς (79,6%) στην ομάδα-2 έλαβαν DOAC. Η αθροιστική 3ετής επίπτωση διακοπής της αντιπηκτικής αγωγής δεν διέφερε σημαντικά μεταξύ των 2 ομάδων (56,7 % έναντι 62,7 %, P = 0,11). Η αθροιστική 5ετής επίπτωση υποτροπιάζουσας φλεβικής θρομβοεμβολής ήταν σημαντικά χαμηλότερη στην ομάδα-2 από ό,τι στην ομάδα-1 (10,1% έναντι 17,7%, P<0,001). Η αθροιστική 5ετής επίπτωση μείζονος αιμορραγίας ήταν σημαντικά χαμηλότερη στην ομάδα των DOACs από ό,τι στην ομάδα Βαρφαρίνης (20,4% έναντι 26,6%, P=0,045). Το ποσοστό της αιμορραγίας πεπτικου ήταν 46,7% και 49,5% αντιστοιχα, ενώ το ποσοστό της ενδοκράνιας αιμορραγίας ήταν 14,1% και 17,1% αντίστοιχα. Συμπερασματικά, παρατηρήθηκε μειωμένος κίνδυνος υποτροπιάζουσας φλεβικής θρομβοεμβολής και μείζονος αιμορραγίας στην ομάδα των DOAC σε σύγκριση με την ομάδα βαρφαρίνης σε ασθενείς απο τα Ιαπωνικά Μητρώα COMMAND VTE συμπτωματικής θρομβοεμβολής.
Η χορήγηση rivaroxaban οδήγησε σε λιγότερα ανεπιθύμητα νεφρολογικά συμβάντα και χαμηλότερη θνησιμότητα από κάθε αιτία συγκριτικά με τους ανταγωνιστές της βιταμίνης K σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και προχωρημένη χρόνια νεφρική νόσο: Μελέτη XARENO.
(Rivaroxaban vs Vitamin K Antagonist in Patients With Atrial Fibrillation and Advanced Chronic Kidney Disease
https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jacadv.2023.100813 )
Σε αυτήν την προοπτική μελέτη παρατήρησης συγκρίθηκαν οι ανεπιθύμητες νεφρολογικές εκβάσεις σε 1.455 ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και προχωρημένη χρόνια νεφρική νόσο που λαμβάνουν rivaroxaban (764 ασθενείς) ή ανταγωνιστές της βιταμίνης K (691 ασθενείς). Συμπεριλήφθηκαν ασθενείς (μέση ηλικία: 78 έτη, 44% γυναίκες) με κολπική μαρμαρυγή και εκτιμώμενο ρυθμό σπειραματικής διήθησης (eGFR) 15 έως 49 ml/min/1,73 m2. Η ανάλυση έκβασης αξιολόγησε τις ανεπιθυμητες νεφρολογικές εκβάσεις (μείωση eGFR στα <15 mL/min/1,73 m2, ανάγκη για χρόνια θεραπεία υποκατάστασης νεφρού ή ανάπτυξη οξείας νεφρικής βλάβης). Αξιολογήθηκε επίσης η παρουσία: εγκεφαλικού επεισόδιου, συστηματικής εμβολής, μείζονος αιμορραγίας, οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου ή καρδιαγγειακού θάνατου). Ο μέσος eGFR ήταν 37,1 ± 9,0 στους ασθενείς που έλαβαν rivaroxaban και 36,4 ± 10,1 ml/min/1,73 m2 στους ασθενείς που έλαβαν ανταγωνιστές της βιταμίνης K. Μετά από διάμεση παρακολούθηση 2,1 ετών, το rivaroxaban συσχετίστηκε με λιγότερες ανεπιθύμητες νεφρικές εκβάσεις (HR: 0,62, 95% CI: 0,43-0,88) και θάνατο από κάθε αιτία (HR: 0,76, 95% CI: 0,59-0,98). Συμπερασματικά, σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και προχωρημένη χρόνια νεφρική νόσο, όσοι έλαβαν rivaroxaban είχαν λιγότερα ανεπιθύμητα νεφρολογικά συμβάντα και χαμηλότερη θνησιμότητα από κάθε αιτία σε σύγκριση με όσους που έλαβαν ανταγωνιστές της βιταμίνης K.
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Μιλτιάδης Ματσάγκας
Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Πρόεδρος Ι.Μ.Ε.Θ.Α.
Δημήτριος Σαγρής
Παθολόγος
Επιμελητής Β’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής
Πανεπιστημιακό ΓΝ Λάρισας
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Αναστασία Καραγιαννάκη, MD, MSc
Υποψήφια Διδάκτωρ, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας